Istorija srpskog jezika

Predmet istraživanja je istorija srpskog jezika od najstarijih spomenika do perioda standardizacije. Ispitivanje obuhvata: a) književnojezičke idiome (srpskoslovenski, ruskoslovenski, slavenosrpski i dositejevski jezik) i ranu istoriju standardnog srpskog jezika; b) starosrpski jezik, od perioda najstarijih spomenika dvanaestog veka do perioda standardizacije. Dosadašnja istraživanja u ovoj oblasti pokazala su svu opravdanost ideje da se u okviru istog projekta istražuju i starosrpski i književni jezik, odnosno jezici, s obzirom na to da se oni u uslovima homogene diglosije sve do vukovske epohe sistemski prepliću i utiču jedan na drugi. Analiza obuhvata fonološki, morfološki, sintaksičko-semantički i leksički nivo. S obzirom na osnovne teorijsko-metodološke postavke u ovoj vrsti istraživanja, istorija srpskog jezika se prati i u širem vremenskom kontinuumu, na opšteslovenskom planu, u komparativnoj perspektivi, nužno se preplićući s paleoslavistikom i jezičkom tipologijom. Rezultati rada na projektu biće studije koje će osvetliti glavne razvojne procese u istoriji starosrpskog jezika, njegovu funkcionalnu i dijalekatsku raslojenost, kao i pitanja razvoja, preplitanja i smene književnih idioma u Srba.